woensdag 2 september 2009

Video werk voor Mustafapasa festival

Het Festival

De dag is aangebroken dat we het project hier gaan afsluiten met een presentatie in Mustafapasa, een stadje hier dichtbij. Georganiseerd door een kunstenaar en mede tot stand gebracht door studenten van de academie in de buurt van Istanbul.
Na de laatste twee dagen en avonden binnen doorgebracht te hebben met de laptop voor mijn neus (die ineens begon vast te lopen ook nog!), was ik blij het naar buiten te gaan brengen.




leonie hard aan het werk in onze grotkamer



We hebben een gang van mooie kleine boogruimtes tot onze beschikking waarvan we er twee in gebruik nemen om de filmprojecties in te gaan vertonen.
Aangezien er geen subsidie voor dit festival is, wordt dit met veel eigen organisatie gedaan, dus beamers en geluidssystemen via kennissen en vrienden. Studenten die vrijwillig meehelpen.

Van tevoren ontmoeten we de organisator, en een paar studenten, die meehelpen in een café en er wordt gevraagd of ik mijn films alvast kan laten zien op de laptop. Dat is wel even spannend, maar die spanning trekt al snel weg, want de studenten zijn onder de indruk! "Wauw" en "very experimental", "very good work" krijg ik te horen. De muziek die ik ervoor gemaakt hebt spreekt ze ook erg aan en ze komen met allerlei namen en muzikale voorbeelden die ik eens moet gaan horen.

Dan gaan we aan het werk. Tot onze verassing gaat de hele groep (4 man en vrouw) voor ons aan het werk. Er wordt druk geveegd en gesjouwd. De sfeer is goed. Het engels spreken is wat moeilijk voor sommigen, maar ze willen het graag leren. Het meisje dat ons helpt pakt dan haar vertaal boekje erbij en we krijgen het voor elkaar om elkaar te begrijpen. Verbazend hoe goed je kunt communiceren met een paar engelse woorden en verder gebaren.

Het is een gekrioel van mensen in de ruimtes, even gaat de stroom uit, dan is het zoeken naar kabels, of het geluid doet het niet (technisch gedoe)....maar de organisator (een jonge kunstenaar) vliegt heen en weer en heeft weer andere boxen tevoorschijn getoverd.
Twee dagen later hangt en staat het dan wel helemaal.



1 van de twee riumtes waar Leonie haar filmpjes te zien zijn.

De studenten zijn erg modern voor deze streek, ze dragen korte broeken, doen niet aan de ramadan, drinken alcohol etc. Als we dan even in Ürgüp kabels gaan halen samen met een Turks meisje in korte broek, worden we nagefloten, maar ze trekt zich er niks van aan.

Ik begrijp van Willemijn en Paul dat de studenten hier erg geïnteresseerd zijn in buitenlandse kunstenaars, omdat de moderne kunst hier vrij jong en wat kopieerderig is. Ze zijn dan ook reuze nieuwsgierig hoe het allemaal tot stand is gekomen en wat je gedachtegang erachter is. Ik merk dan ook dat zo'n festival meer dan alleen exposeren is, maar ook een culturele leerzame uitwisseling wordt.




shakir, een van de studenten die ook zijn werk tentoon heeft gesteld

Op 1 september, vroeg in de avond wordt het festival geopend en mijn ruimte staat al gauw vol met mensen. Ik wordt voorgesteld aan een heel oud Turks vrouwtje uit het stadje, ze gebaart dat ze het werk mooi vind en geeft me vervolgens twee kussen.







Terwijl de Turkse studenten wat later gaan "stappen" in het stadje, kruipen wij vermoeid van de lange dagen naar de auto en kachelen terug naar Ibrahimpasa waar de mannen alweer bij elkaar in de theehuizen zitten te kletsen en scrabbelen...

Morgen gaan we welverdiend dobberen in een vulkanisch waterbad!