Vandaag was een stoffige dag. Letterlijk! Proefjes voor het maken van een zandtapijt hebben onze neusgaten gevuld met het witte, blauwe en paarse zand. Gisteren en vandaag hebben we namelijk zand geverfd, gedroogd, los gehamerd en gezeefd. We gaan er een zandtapijt van maken. Langzaam zou het zand weggevaagd worden door de wind. Helaas…. Hoe we ook met de stofzuiger (in-andersom-stand) bezig waren of met een groot kartonnen blad wapperden, het mocht niet baten. Het zand veroerde zich niet. We moesten iets anders verzinnen. Zo hebben we allerlei filmpjes gemaakt. Zand vegen, zand gooien, zand strooien zand blazen…… In elk geval…. Veel zand om ons heen dus. We hebben veel gelachen!!! S’avonds hadden we de uitkomst. We hebben een ander locatie gevonden, met daarboven een grot met een gat waar we doorheen kunnen filmen. Een topview op zand met rotsen en Leonie in het midden op het zandtapijt. Het is avond. Zondag is samen-eten-dag bij Babayan Culture house. Op die manier ontmoet je elkaar, kun je een praatje maken over wat wie doet en kun je opmerkingen, mededelingen en dergelijke in de groep gooien. We zijn met een klein groepje, Willemijn & Paul (de gastheer en gastvrouw), Josie (een excentrieke schilderes), Leonie en ik. Het is gezellig. We hebben het over van alles en nog wat, maar vooral over het dorp Ibrahimpasha. Het dorp bezit nog de oude gebruiken en omgangsvormen. De buslading toeristen die hier elke dag gedropt worden zien er dan ook erg bizar uit wanneer je hier een tijdje bent. Misplaatst, maar toch onvermijdelijk. Grote contrasten van het oosterse en westerse staan naast elkaar in dorpjes als deze. Rond half een ga ik slapen. Dat is laat. We kruipen hier meestal rond 22 uur in ons bed.
De erg stoffige locatie (zie de grond).
Een mogelijk andere locatie.
Working on the moves.... (hihi)
De erg stoffige locatie (zie de grond).
Een mogelijk andere locatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten