Vandaag zijn we naar het openlucht museum in Goreme geweest. Hier hebben we grotkerken en grot kapelletjes gezien. Je moet je voorstellen dat zo’n witte stenen berg, in de vorm van een slagroomtoef, geheel is uitgegraven. Overal zitten kerkjes, kapelletjes en woningen. Sommigen kerkjes waren beschilderd, heel kleurrijk, sommigen waren enkel beschilderd met enkel rode verf (de oudste schilderingen die onder de niewere laag tevoorschijn kwam)
Vanuit het museum zijn we naar het centrum van Goreme gelopen, ongeveer 2 km. Dat was heerlijk. Lopend kijk je anders. Het is dichterbij, je ziet de details. Goreme is erg toeristisch. Af een toe is het erg wennen. Je weet even niet wat nou wel en wat nou niet kan. In Ibrahimpasha is het nog erg ouderwets, daar gelden omgangs -en fatsoensregels. Het is erg interessant om daar meer over te weten te komen. Willemijn en Paul vertellen ons daar veel over. En we merken ook dat als we met onze kleding daar rekening mee houden we ons prettiger voelen, vooral in dit dorp. De mensen zijn dan ook makkelijker te benaderen. Willemijn vertelde ons ook dat als we bij de vrouwen op bezoek zouden zijn ze anders met dekentjes aankomen om je te bedekken, en dat wil je niet. In Goreme is het dan wel toeristich maar ook hier zie je de streng gelovigen en ouderwets denkende Turken lopen. Wetend dat je in hun land bent is het soms moeilijk om de grens te vinden tussen niet confronterend zijn en ook jezelf zijn. Er lopen namelijk ook Turken rond in totaal westerse outfits.
Op weg terug, naar ‘ons’ dorp, moesten we de laatste twee kilometer lopen. De ‘halte’ bevind zich namelijk op de kruising naar het dorp toe. Een dolmus stopte en nam ons mee. We hoefden niet te betalen, ze zorgden voor ons. Twee meiden die veilig ‘thuis’ moesten komen. Babayan Culture House (de residency waar we verblijven) heeft een groot netwerk. We hebben al gemerkt dat mensen in de omringende steden en dorpen Willemijn en Paul kennen. We worden dus in de gaten gehouden, voor als er iets zou gebeuren. Een onwennig, maar erg veilig gevoel.
Natasja & Leonie
Lintjes worden aan de boom geknoopt. Dit brengt geluk!
Een uitgeholt deel van de stenen witte bergen.
De ogen werden uit de schilderijen gekrapt wanneer de mensen uit hun dorp vluchten. Ze wilden 'hun' heiligen niet naar anderen laten kijken.
Dit zijn de oude schildering.
Hier zie je verschillende lagen over elkaar heen
Duiventil
Geen opmerkingen:
Een reactie posten