Project Cappadocia: 22-8, Met Josie in Urgup

Vandaag zijn we met de dolmus, samen met Josie, naar Urgup geweest. Josie had namelijk een afspraak met een man die haar naar een ‘’fabriek’’ zou brengen waar ze typische turkse stoeltjes maken met daarop turkse patronen. Wij gingen mee, want wij zijn daar ook wel in geïnteresseerd. De stoeltjes zijn daar veel goedkoper dan in de winkels. Dat scheelt toch al gauw de helft en daarmee doen wij daarmee onze afkomst eer aan (haha…). De man deed uiterst zijn best om alles te laten zien. Alle stapels werden van elkaar gehaald, stapels met kleden werden getoond en met ons toeristen-vertaal-boekje probeerde we duidelijk te maken wat we wilden. Leonie is een stoel en twee kleden rijker en ik een tafelhouder. Zo een waar je een groot rond tinnen blad op zet. Gelukkig is de tafelhouder inklapbaar. Dat scheelt.

Na onze inkopen lopen we over de markt terug. Leonie en Josie lopen voor mij. Ik zie een man overdreven naar de middel van Leonie kijken en zie dat haar t-shirt af en toe iets omhoog gaat waardoor haar rug een beetje ontbloot. Ik zeg het tegen haar en ze bedekt het snel. Hierna vertelt Leonie me dat Josie net vertelde dat de oksels hier gezien worden als vagina’s. Ik zal mijn armen maar omlaag houden.

Na nog wat boodschappen en verf gehaald te hebben, hebben we de laatste dolmus naar Ibrahimpasha gemist. We besluiten nog wat winkeltjes te bekijken en kunnen ons nog net inhouden om de lampen, de laarzen, kleden en jurkjes die we zien, niet mee te nemen. Na het shoppen drinken we een cappucino en eten we een stuk chocoladetaart. De taart zag er heeeerlijk uit! Helaas is chocolade maken niet hetgeen wat de turken goed kunnen. Waarschijnlijk worden er andere ingrediënten gebruikt. Zoet is het in elk geval wel.

En toen…. Terug naar Ibrahimpasha. Geen probleem. De laatste dolmus is weg maar we kunnen de bus nemen tot 2 kilometer voor het dorp. De laatste 2 kilometer zouden we lopen. Gelukkig halen we onze tafels en stoelen een andere dag op! We zijn goed en wel 5 minuten aan het lopen en er stopt een wagen met open laadbak vol met antiek en daarop 4 stoelen. We mogen op de stoelen plaats nemen. Erg leuk om op deze manier het dorp binnen te rijden… maar ook weer erg gevaarlijk voor onze shop-mania…. We zijn weer een blad en een gesmeden deurversiersel rijker. Josie heeft later de vier stoelen gekocht. Brengt de chauffeur toch best wat op zo’n lift.

Na het eten gingen leonie en ik uit. Jihaa! Zaterdagavond in Ibrahimpasha. We hebben erg gelachen op de straten en zijn ge-eindigd in Papayani, het restaurant in het dorp, waar Josie met vrienden aan het eten was. We hebben ze vergezeld tot 23 uur en toen moesten deze twee dames toch echt naar bed…. We zijn niks meer gewend….